<

Geçen sene ana arı yüksüklerini tek tek hazırlamak biraz zor gelmişti. Ben de bu sene "you tube'da" gördüğüm seri üretim sistemini uygulamaya karar verdim. Önce uygun çubukları nasıl elde edeceğimi düşündüm. Tabii hindilere haksızlık etmemek için fazla düşünmedim. Önce Giresun'a şimşir siparişi iletildi. Siparişin gelmesini beklerken ahşap elbise askılarını görünce onların çubuklarını kullanma yoluna gittim. (Çin malı ama ne yapayım kalınlıkları tam 9 mm dayanamadım.) Eşit ölçülerde kestiğim çubukların uçlarını bir matkabı torna niyetine kullanarak uygun hale getirdim. Destek parçaları için de marangoz arkadaşın yolunu tutmaktan başka çare kalmadı.

Her şey hazırlandıktan sonra birleştirme gerçekleşti ve üç çıtalı yüksük kalıbım tamamlandı. Bir takımda sekiz kalıp var. Ah! Bir de yağmur yağmasa diyeceğim ama bu yanlış bir istek olacağı için sabırla beklemek en güzeli hava açar açmaz transferi gerçekleştirmek. Yağmur fırsatını iyi değerlendirmem gerekiyor. Şimdi bir de bu kalıba uygun mum eritme kabı yaptırmak lazım.

<

Bu sıralar çok çalışıyorum. Dünürlük yapmamaya neredeyse yemin etmişken insanı rahat bırakmıyorlar ki rahat bir nefes alalım. Bizim arıcı Mehmet hocayı da (Ortadaki odur.) aradan çıkarıverdik. Dünürlük yapmadık ama nişan vs. derken sağdıçlığı yükleyiverdiler sırtımıza. Allah mesut etsin. Ağızlarının tadını bozmasın.

<

Bu arada Mürsel Abinin arıları nasıl seyrettiğini göstermemek ayıp olur. Hayret verici bir durum, bu hastalığa tutulanlar derman aramıyor. Bu da öyle. Baktıki yapacak bir şey yok balığa gitti. Yarın akşama döner. Bizim payımızı unutmaz inşaallah. Rastgele Mürsel Abi.

<

Ana arı üretimi için faaliyetlere başladık. Bu sene tamamen farklı bir yol deneyeceğim. Yapacağım çalışmayı fotoğraf eksiklerini giderir gidermez anlatacağım.

<

Ana arı kovanlarına küçük yemlikler yaptırdım.

<

Sevgili dostlar, bu sene arılara vereceğim keki elimde bal olmadığı için hazır alma yoluna gittim. İki farklı kek aldım. Biri soya unu katılarak yapılmış, diğerinde soya unu kullanılmamış. Malum bahar beslemesinin mutlaka yapılması gerek. Ben de bu keklerin önce soya unlusunu bütün kovanlara eşit miktarda verip kapattım. Havaların soğuk gitmesi sebebiyle bir müddet açamadım. Açtığımda bazı kovanların keke şöyle bir yan bakıp alamadığını ve söndüğünü gördüm. Kalan kovanlardaki soyalı kekleri alıp soyasız kekleri verdim. bir hafta sonra merakla arılığa koştum. Soyasız keki gören arılar kovanları bayram yerine çevirmişler şenlik yapıyorlardı. Bu sefer her iki kekten de verdim. Bakalım ben mi yanılıyorum diye. Daha sonra yaptığım kontrolde arıların soyalıya nazlı yaklaştığını soyasız olanın da tamamen bitirildiğini gördüm. Bu da bende kekleniyormuşuz gibi bir his uyandırdı. Bloga yazmaya gelince dostlarımı uyarmayı bir görev olarak gördüm ve yazdım. Bol ballı bir yıl dileğiyle.

<

Türk Hava Kurumu'nun Bafra'da düzenlemiş olduğu model uçak kursuna katıldık. Bu arada Türk Hava Kurumu Bafra şubesine tahsis edilip tesviye edilen eğitim amaçlı Havaalanının Hazineye devredildiğini ve o sert araziye köylü vatandaşın bir şekilde ıspanak vs. ekmiş olduğunu kursta yapmayı başardığımız kırlangıçları uçurmak için gittiğimizde öğrenmiş olduk. Çaresiz vatandaşa ait ekilmemiş bir arazide uçuşlarımızı yaptık. Kırlangıçların bir çoğu ekili arazilere iniş yapmak zorunda kaldı. Yakındaki bir ağaca iniş yapan bir kırlangıç kendisini birleştiren acemi pilot tarafında kırıma uğratıldı. Bu benimki hala sağlam.

<

Arkadaşlar benim kafam karıştı. Bu zamanda oğul olur mu? Olurmuş meğer. Çaydanlık kadar bir arı kovanın yan duvarına sıkı sıkıya sarılmış. Oğul ise kovanı olsun, oğul değil ise nasıl olsa eski kovana döner düşüncesiyle yeni bir kovana yerleştirip misafirliğin tadını çıkartsınlar diye bal şerbeti yapıp verdim. Misafir oldukları kovanı terketmeye hiç niyetli görünmüyorlar. Anaları da var. Oğul çıkan kovanda da işler tıkırında. Şimdilik havalar güzel. Arı otlarından dökülen tohumlardan yenileri çıkıp büyümeye başladı. Etrafta küçük mavi çiçekli bitkiler var. Yakın zamanda da desteklemeye başlarım.

<

İnşaallah seneye daha iyi olur düşüncesi her sezon sonu aklımızdan geçer durur. Bir sonraki senenin umutlarını beynimizin bir köşesinde sürekli bekletiriz. İşin ilginç olan tarafı da işini iyi yapan da bekler yapmayan da... Her mesleğin ya da hobinin kendine göre bir hazırlık süresi mutlaka vardır. Arıcılıkta da durum böyle. İster hobi olarak, ister ticari amaçla yapılsın hazırlık şart. İlkbaharı boşa geçirmiş, arının mevcudunu artırmamış olan arıcıların arıdan birşeyler beklemesi kadar yanlış bir şey yok. Ben dahil bir çok arıcı bal alamadığı zaman doğayı suçluyoruz. Neymiş efendim gündüzler çok sıcakmış, geceler çok soğukmuş,çok rüzgar esiyormuş, çiçekler erken kuruyormuş, arılar kovanları terkediyormuş vs... Bunlara daha pek çok mazeret ekleyebiliriz. Ancak, durum hiç de böyle değil. Eğer bilinçli bir çalışma yapmış isek arılarımız az veya çok mutlaka bal yapar. Uzun zamandan beri, bu işin ustası arıcı kardeşlerimizin yaptıkları uyarıları dikkate alanlar bu sene mutlaka iyi bir ürün almışlardır ya da alacaklardır. Çünkü ilkbaharda yapmış oldukları çalışmalar,harcadıkları emekler boşa gitmemiştir. Benim, kovanlarımda gördüklerimi sizler de görmüşsünüzdür. Arısı iki kata çıkmış olan kovanlar bir şekilde ikinci katı balla dolduruyorlar. Çıkmamış olanlarda bile az veya çok bal var. Hazırlanmamış ya da hazırlanmada geç kalınmışsa sonuç bu sene de hüsran olacaktır.
Biz arıcıların bundan sonra hüsrana uğramaması için yapmamız gereken;bu işi sadece hobi olarak yapan Türk arıcılığının gelişmesi için hiçbir maddi karşılık beklemeden gecelerini gündüzlerine katarak bilgilerini bizlerle paylaşan, bizi yönlendirmeye ve bilgilendirmeye çalışan ustalarımızın uyarılarını dikkate almak ve bu doğrultuda çalışmaktır. Saygılarımla.

<

Biraz bal umuduyla arılarımızı götürdüğümüz yayla bu yıl da hüsrana uğrattı. Sürekli esen rüzgar, bir türlü yağmayan yağmur ve gündüz aşırı sıcak,gece soğuk (Laf aramızda iki kat yün yorgan az geldi) yayladan erken inmemize sebep oldu. Bal alamadık ama bu arada bol bol çevreyi gezdik. Daha önce haftada bir gün gittiğimiz için farketmediğimiz bir çok şeyi ve arılık seçiminde yaptığımız hatayı da tespit etmiş olduk. Gezerken Altınkaya Barajı kıyılarındaki koyları ve koyları takip eden derin vadileri, bu vadilerdeki çiçekli bitki çeşitliliğini ve çokluğunu gördük. Açmış olan çiçeklerin yanısıra Hayıtlar yeni çiçek açıyor ve sanki bize kahkahalarla gülüyorlardı. Bir daha arıları yaylaya değil o vadilerden birine götüreceğim. Tabii bu arada bir taşla üç kuş vurmuş olacağım. Baraj kıyısında tatil,balık ve bal. İlk ikisi garanti (Balık tutamazsam balıkçılardan alırım) bal da inşaallah olur artık.

<

Arı otunu önce blog'a yerleştirmiştim ama, fotoların daha da artarak fazla yer kaplayacağını düşününce albümde yayımlamaya karar verdim. Görmek isterseniz albüm sizleri bekliyor.

<

45 gün kadar önce tohumları toprakla buluştururken "Neyle karşılaşacağız?" diye merak içindeydik. Sonunda merakımızı gidermiş olduk. Belirli aralıklarla kontrol ederek ortaya çıkan bitkiyi resimlemeye başladık. En sonunda gelişmesini tamamlayan bitkiyi görünce sevinçten "Heyt bee!" diye bir nara attıktan sonra "Evladım dur,abartma! telkinleriyle kendimizi sükunete davet edip sevincimizi dostlarla paylaşmak için blogun başına koştuk. Neden mi? İşte bunlardan dolayı.